Dün akşam iki süt dişime veda ettim. Bu yaşıma kadar orada nasıl kalabildiler, kendilerini nasıl saklayabildiler bilmiyorum ama dişçi, iki kocaman gömük diş çıkardı. Hediyesi ise gece boyu süren ağrı ve 4 gün boyunca takmak zorunda kalacağım bir plaka oldu…

Gerçi bunda dişçinin kabahati yok, kabahat tamamen benim bünyemde. Hangi hakla hizmet bunca zaman o koca iki dişi sakladıysam artık…

Üstelik operasyon da o kadar kolay olmadı. 16-17 tane iğne, üstüne bir de yarım şırınga dolusu ağrı kesicinin ardından anca dayanabildim tüm müdahalelere… Doktor asıldıkça, dişler “ben yerimden memnunum” inadına tutuldu.

Ağzıma, matkap, pense, çekiç, tornavida girmedi belki ama yaklaşık bir buçuk saat boyunca keski aleti, dişi kıstırmak için pens ve damağımı yerinden söken kancalarla mücadele ettim.

Bir de doktorun ikide bir “ağzımızı kocaman açalım lütfen” ikazlarıyla boğuştum durdum. E kardeşim bizimkisi ağız, un çuvalı değil ki? Daha ne kadar açayım? Onca aleti sokmuşsun, üstüne bir de iki elinin yarısı girmiş. Daha ne olsun?

Velhasıl kelam, zor da olsa, dişçi, serçe parmağımdan biraz kısa(!) boyuttaki iki dişi yerinden çıkarmayı başardı. Sonrasında bana günler boyu sürecek ızdırap ve cüzdamında koca bir delik miras kaldı..

Aman siz siz olun, yılda bir kere dişçinizi ziyaret etmeyi unutmayın. Yoksa, iş işten geçtikten sonra yapılacak müdahalenin ızdırabı sizi daha çok üzebilir..